εχάνη

ἐχάνη, ἡ (Α)

(κατά τον Ησύχ.) «σκεῡος τι ὁδοιπορικόν».

[ΕΤΥΜΟΛ. Πιθ. < έχω (I) + κατάλ. -άνη (πρβλ. σκαπ-άνη, χο-άνη)].